Rodzaje gładzi szpachlowych

Idealnie równe ściany można osiągnąć na kilka sposobów, ale ułożenie gładzi jest najpopularniejsze i najtańsze.
Gładź to cienka warstwa wykończeniowa, którą wykonuje się na ścianie otynkowanej lub zabudowanej okładziną z płyt, aby nadać jej idealnie gładką powierzchnię, a tym samym przygotować do pomalowania. Grubość warstwy gładzi wynosi od 1-3 mm, co sprawia, że jej zużycie jest niewielkie.

GŁADŹ SZPACHLOWA - DO CZEGO SŁUŻY?

Gładziami wykańcza się przeważnie ściany pokryte tynkiem cementowym lub cementowo-wapiennym, które są dość szorstkie i nie prezentują się estetycznie. Tynki gipsowe teoretycznie nie wymagają ulepszania za pomocą gładzi, jednakże wielu inwestorów stosuje gładzie, ponieważ maskuje ona drobne niedoróbki po tynkowaniu. Z podobnego względu jest ona robiona również na okładzinach z płyt gipsowymi.

Gładzie znajdują zastosowanie nie tylko przy wykańczaniu nowych budynków, ale także do prac remontowych. Z pomocą gładzi możemy szybko i tanio odnowić stare tynki (o ile nie są popękane, zawilgocone lub nie utraciły styczności z podłożem).

JAKĄ GŁADŹ SZPACHLOWĄ WYBRAĆ?

Gładzie gipsowe

Z drobno zmielonego gipsu naturalnego lub syntetycznego. Te z naturalnego są bielsze i dłużej wiążą; te z syntetycznego mają z kolei większą wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne. Gładzi gipsowych lepiej nie układać w pomieszczeniach o znacznie podwyższonej wilgotności, czyli w pralniach i suszarniach. Ze względu na swoją chłonność mogą się tam odspajać od podłoża i pękać. Gips powoduje też korozję stali, więc stalowe elementy muszą być albo zabezpieczone przed rdzewieniem, albo odizolowane od gładzi. Zazwyczaj ułożoną gładź należy jeszcze przeszlifować, a wtedy bardzo pyli. W sprzedaży są jednak gładzie, których nie trzeba szlifować. Nanosi się je jednowarstwowo, niezwykle starannie wyrównując. Wymaga to jednak dużo doświadczenia i cierpliwości. Są też gipsowe gładzie białe, produkowane z gipsu alabastrowego, dzięki któremu mają wyjątkowo biały kolor. Podczas ich malowania zużywa się mniej białej farby.

Gładzie cementowe

Nie uzyskasz dzięki nim aż tak gładkiej i białej powierzchni jak po zastosowaniu gładzi gipsowej. Dużym ich plusem jest natomiast wysoka wytrzymałość mechaniczna i możliwość stosowania także w pomieszczeniach, w których panuje wysoka wilgotność powietrza. Ścian wykończonych gładzią cementową nie szlifuje się po jej wyschnięciu, więc dom nie zostanie zapylony.

Gładzie polimerowe

Podobnie jak wszystkie inne gładzie mają postać suchych mieszanek do rozrobienia wodą, ale znajdziesz i takie, które są już gotowe do nakładania, zapakowane w plastikowe wiaderka. Od gładzi gipsowych i cementowych różnią się znacznie większą elastycznością. Warto je stosować na tak zwanych podłożach trudnych na przykład ścianach, które ulegają niewielkim ruchom konstrukcyjnym. Są też odporne na wilgoć. Gładzie polimerowe wymagają szlifowania, a więc pylenia nie da się uniknąć.

Gładzie cementowo - wapienne

Pozwalają uzyskać bardzo gładką powierzchnię. Są łatwe do urabiania i mają dobrą przyczepność do podłoża. Dopuszcza się ich stosowanie w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności. Powinno się je wygładzać na mokro, bez szlifowania, ale jest ono dopuszczalne. Gładzi takich nie powinno się układać na podłożach gipsowych. Jedną z ich zalet jest większa odporność na porastanie pleśniami niż w przypadku pozostałych gładzi.

UKŁADANIE GŁADZI

Gładź to rodzaj masy szpachlowej, którą pokrywa się całą powierzchnię ścian, a także sufity. Od tynku różni się tym, że jest nanoszona bardzo cienką warstwą. Ta minimalna grubość sprawia jednak, że podłoże pod gładź musi być w miarę równe, bo nie da się tą metodą zamaskować wgłębień większych niż 3 mm. Gładź możesz wykonywać na każdym podłożu mineralnym, z betonem włącznie. Da się ją ułożyć na starym tynku cementowym, cementowo-wapiennym, gipsowym, wapiennym - pod warunkiem że ma dość równą powierzchnię.